Een rustig weekend

Dit weekend is rustig verlopen. Erg rustig zelfs!
Vrijdag kreeg ik bericht van Loris (mijn western Italiaan) dat de les zaterdag helaas niet door kon gaan. Erg jammer, hopelijk kan ik snel weer terecht voor een les.

Vrijdagavond zijn we met het gezin weer uit eten geweest. Dit keer in Kitchener, bij een Amerikaans-Italiaans restaurant. Een Italiaan met een Amerikaans tintje, zeg maar. Ze hadden een actie t/m 30 april dat je pasta en pizza met 2 ingrediënten naar keuze, en soep of salade vooraf kon krijgen voor een leuk tarief. Ik ben voor de pizza gegaan. Als basis zat er saus en mozzarella op, en daar kon je dan dus nog 2 ingrediënten bij kiezen uit een lijstje die ze hiervoor gemaakt hadden. Ik koos voor pepperoni en verse tomaat (ze hadden helaas geen pesto). Bij de soep/salade kreeg je pistoletjes met olijfolie en een of ander kruidenmengsel eroverheen (haalt het lang niet bij het brood van Humphreys..).
Mijn hospita was ook weer lekker bezig. Zij is echt een gevalletje wil-je-niet-als-klant-hebben. Ze bekte de serveerster vreselijk af, echt beschamend gewoon. Vooral Amelia gebaarde steeds naar de serveerster dat ze het niet zo moest opvatten. En zowel Kim als Amelia hebben hun moeder meerdere malen vertelt dat ze ook gewoon kan vragen voor meer saus over de salade i.p.v. gewoon te blaffen dat de salade niet goed is. Uiteindelijk kwam ze tot bedaren en heeft ze zich toch nog goed gedragen. Pff :P
(Al enig idee bij wat voor raar figuur ik woon? ;) )

Gisteren met mijn vrij-rijd uurtje paardrijden niet veel bijzonders gebeurd. Ik mocht weer op Star, net als vorige week. Alleen moest ze nu nog even van het land gevist worden. Of ik dat even wilde doen, want voor de eigenaresse loopt ze weg. O ja, en als ze voor mij ook weg liep, dan er vooral niet achteraan gaan want het zou dan toch niet gaan lukken. Oke, challenge accepted! Ik het land in, en beest liep natuurlijk weg. Maar met behulp van het Jolly-trucje (he Suus) was het echt appeltje eitje en had ik haar binnen een minuut te pakken.

's Avonds tijdens het eten zat Joan naast me, en kwam de hond tussen ons in zitten. Dat mag niet, en dat weet ze stiekem best. Joan probeerde de hond weg te sturen, maar die bleef haar heel blij aankijken. "Hoi baas, zei je iets? Lekker eten heb je daar zeg, als ik zo lief kijk mag ik toch ook wel een hapje? :D"
Zegt Joan: Judith, zeg jij haar eens weg te gaan.
Dus ik tegen de hond "Go!" en weg was ze.
Waarom? Vroeg ik Joan. "Omdat jij consequent bent en ik niet."
Oke. Blij dat ze zelf het antwoord al weet.
Ze heeft me al omgedoopt tot zowel honden- als paardenfluisteraar. Die eerste vooral ook omdat de hond niet in mijn buurt komt als ik bij het aanrecht sta, terwijl ze bij haar op de voeten gaat liggen als ze in de keuken bezig is.

Op stage gaat ook alles z'n gangetje. De problemen die ik had met de excel-bestanden heb ik inmiddels opgelost. Het kostte me 2 dagen en mijn computer liep een paar keer goed vast (voor 30 minuten, haha) maar het staat nu allemaal goed geregistreerd.
Inmiddels is er ook weer een nieuw meisje bij gekomen, een Italiaanse die bijna geen woord Engels spreekt. Francesca pusht haar heel erg om Engels te spreken. Heel vaak vraagt zij iets in het Italiaans aan Francesca, waarna de laatstgenoemde vrolijk in het Engels antwoord geeft. Het werkt goed, want ze begint al steeds meer in het Engels dingen te vragen.

Het weer is hier nu niet al te lekker. Het regent al de hele dag en het lijkt er niet op dat het gaat opklaren, helaas!
Gisteren lekker mijn kamertje schoongepoetst, ik vond zelfs nog papiertjes van een persoon die er voor mij in heeft gezeten. Onder mijn bed lagen die. En wat een stofbende daaronder, niet normaal. De stofzuiger kon er makkelijk bij, daar zat het probleem dus niet. Ik nies nu ook een stuk minder in mijn kamer, dus dat raadsel is ook opgelost (aangezien hooikoorts nu heel langzaam pas begint te komen).

Verder valt er niet veel meer te melden. Vragen mogen gesteld worden, voel je vrij om me aan te spreken, ook als ik online ben op Skype! Vind ik altijd wel gezellig :)

Nog even een fotootje van mijn highway-to-heaven die ik elke zaterdag trotseer, waar ik een paar weken geleden over geschreven heb. Hopelijk krijgen jullie vanuit dit perspectief een beter beeld van hoe steil dat stuk eigenlijk is.
(Het gaat om die heuvel in de verte. Duidelijker ga ik het niet krijgen.)

Groetjes!