Western en meer

Eerst maar eens beginnen met de vrijdagavond. Hier in Guelph zit een grill/tap bar genaamd Crabby Joe's. Zij hebben doordeweeks na 9 uur pm de gewoonte dat je de voorgerechten voor de halve prijs kunt krijgen als je er een glas frisdrank bij besteld. Mijn hospita vond dit wel leuk om eens met het hele gezin te gaan doen. Amelia had nog een vriendin meegenomen, en Kim was er ook bij. Uiteindelijk waren we dus met 5 man (vrouw eigenlijk) op stap. Op aanraden van voornamelijk Amelia heb ik Spinach & Goat Cheese Dip besteld. Dit bleek een bord te zijn met de dip, met nog een bord met garlic flatbread. Ik ben totaal geen fan van geitenkaas, maar dit was erg lekker, moet ik zeggen! Mijn hospita was weer lekker bezig. Zij wilde een Classic Poutine (soort Canadese variant van een kapsalon) en vroeg of ze deze ook met zo min mogelijk calorieën hadden. De ober reageerde heel leuk: of ze dan in plaats van friet reepjes sla zou willen. Erg geinig. Dat is echt typisch mijn hospita. Ze is echt niet dom, maar soms vraag je je echt af waar ze haar verstand verstopt heeft. Al met al een geslaagde avond dus.

Ik heb voor de verandering weer een flink drukke zaterdag achter de rug. 's Ochtends moest ik om 9 uur bij het autoverhuurbedrijf zijn, waar ik een autootje had gereserveerd voor de hele dag. Ik kreeg deze keer een medium-size mee. Bleek een Dodge te zijn. Naar mijn mening niet helemaal medium size, maar meer een full-size. De full-size die ik vorige keer mee had was namelijk kleiner dan deze! Logica der autoverhuurders ;)
Anyway, de auto beviel erg goed. Hij had ook een dakraam, die ik uiteraard ook lekker uitgeprobeerd heb. Verder was dit echt een scheurbak. Ik moest erg opletten me een beetje fatsoenlijk aan de snelheid te houden, want zodra je gas gaf zat je echt enorm snel op een flinke snelheid. Best leuk voor de afwisseling, zullen we maar zeggen!

De eerste halte van de dag was Epis Performance Horses, waar ik bij Loris Epis een reiningles (=western) zou krijgen. Ja ja, de reiningles waar ik al zo ontzettend lang op zat te wachten!Bij aankomst kwam Loris net aanrijden. Hij woont zelf momenteel niet op het terrein. Het terrein bevat een aantal stallen, een grote overdekte rijbaan, een outdoor arena, en nog een aantal weilanden. Er staan daar ontzettend leuke paarden op stal, van dure dekhengsten tot tweejarigen die net ingereden worden/zijn. Het zijn allemaal Quarter Horses, of een kruising daarvan. Alle paarden die daar op stal staan, zijn showhorses. Er staat dus geen enkel paard wat alleen voor lessen wordt gebruikt. Mijn paard voor vandaag was een buckskin merrie (goudbruin met zwarte manen en staart) van een jaar of 8. Zij is niet van Loris zelf, maar staat daar in pension. Het scheen een pittige tante te zijn, maar wel ontzettend braaf.

Loris pakte voor zichzelf een tweejarige hengst, die hij tijdens mijn les zou gaan rijden. We gingen in de buitenbak rijden, ondanks dat het nog wat frisjes was (4 graden). De zon scheen al wel en het beloofde een mooie dag te worden; al liet de temperatuur nog even op zich wachten.
(Die zou uiteindelijk op +13 uitkomen, maar uit de wind in de zon voelde die aan als +18.) De les was heel anders dan wat ik gewend was in Nederland. Loris moest natuurlijk ook zien hoever ik ben in wat ik kan. Ik heb heel veel gegaloppeerd, waarbij ik veel moest werken aan tempobeheersing. De pittige tante die ik onder mijn kont had, was inderdaad lekker pittig (Wilco, als je denkt dat Diamond wat is, moet je deze eens proberen!). Het was werken om haar in stap te krijgen. Met flink de rem erop kwam ze niet veel verder dan een drafje op de plaats. En zodra ze in galop mocht, was ze ook gelijk vertrokken als ik mijn teugels te los had. Laten we zeggen dat ze me goed aangepakt heeft op elk klein foutje die ik maakte. Elk klein steekje dat ik liet vallen, werd me gelijk met een spiegel voorgehouden door het beest wat ik onder mijn kont had. Uiteindelijk heb ik echt heerlijk gereden. Wat betreft die rem, die zit er wel degelijk goed op: zodra je goed op je kont gaat zitten en 'whoa' zegt, staat ze gelijk stil. En spinnen dat dat beest kan, niet normaal meer! Volgende week staat de volgende les gepland dus dan gaan we weer vrolijk verder met waar we gebleven zijn.
Ik heb helaas geen foto's hiervan, die hebben jullie dus nog van me tegoed!

De volgende halte was de St Jacobs Farmers' Market in Kitchener. Onderweg heb ik tot 2x toe de verkeerde afslag genomen (dat krijg je als je zonder iets van GPS op een plek probeert te komen en het niet bepaald logisch aangegeven staat). Op plaats van bestemming bleek het lekker druk te zijn. Niet gek, met het mooie weer! Goed voorbereid had ik al een alternatieve parkeerplaats op mijn kladblaadje geschreven. Dit bleek echter niet nodig te zijn, het parkeerterrein was zo enorm groot en de markt liep al redelijk op zijn eind, waardoor ik nog mooi mijn auto op de parkeerplaats op het marktterrein kwijt kon (wederom gratis!). De St Jacobs Farmers' Market is de grootste farmers market in Canada. Hier staan boeren hun waar te verkopen (vlees, groente, fruit, kaas, maar ook handambachten als houtsnijden, quilten, leerbewerken etc.). Onder de lokale boeren zijn ook veel Amish mensen. Veel van hen verkopen de o zo beroemde Maple Syrup. Dit hoefde ik niet meer aan te schaffen, want mijn hospita heeft met haar curling wedstrijd in Noord-Ontario een lokale winkel bezocht en een klein flesje van het spul voor mij meegenomen. Naast boeren waren er ook mensen die een winkel in de buurt hebben, die naast hun winkel ook een vaste plek hebben op de farmers market. De farmers market zit in een paar gebouwen, maar met mooi weer hebben ze ook de helft van het parkeerterrein tot hun beschikking. Deze keer stond dus inderdaad ook de halve parkeerplaats vol met kraampjes. Er stond zelfs een levensechte paardendraaimolen met echte pony's, zoals die in Nederland al een lange tijd verboden zijn. Op de markt heb ik nog lunch voor mezelf gehaald. Het werd een Maple Frenchie, oftwel geroosterd brood (met maple syrup smaak) met een gebakken ei en een dik stuk bacon. Erg lekker, maar die zoete maple syrup gaat je op een gegeven moment toch tegenstaan.
Op een Farmers Market horen uiteraard ook beesten. Veel tijd had ik niet, maar tijdens mijn weg terug naar de auto ben ik nog snel even langs het stalgebouw gelopen waar ze vee verhandelen. Daar stond een stapeltje koeien (beelddenker, hahaha) in een pen. Nog even wat leuke plaatjes geschoten, natuurlijk!
Ik ga binnenkort weer een keer langs de markt, maar dan wil ik wel iets meer tijd hebben om alles rustig te gaan bekijken.

De laatste halte van de dag was het partboard gebeuren, ik zou weer lekker een uurtje gaan paard-hobbelen. Deze week was de beurt aan Star, wederom een Thoroughbred. Een merrie deze keer, van een jaar of 15. Iets kleiner dan Max van vorige week, maar ze zal nog steeds een ruime 1.60m zijn geweest. Al met al bleek het een heel fijn paardje te zijn! Heerlijk uit te zitten, dus ik heb bijna het hele uur zonder beugels gereden om mijn zit-kunsten weer wat bij te schaven (ja, ook in galop).
De sprongetjes stonden nog steeds opgesteld, en aangezien Star zo braaf was, heb ik besloten de hogere hindernis die ik vorige week niet had genomen, nu maar eens uit te gaan proberen. Deze zal een cm of 60-70 zijn geweest. Ik ben het nog niet verleerd, haha!

Na dit paard-hobbelen ben ik weer naar Guelph gereden. Eerst nog 'even' langs de Walmart gegaan, waar ik weer flink boodschappen heb ingeslagen. En toen via het tankstation naar huis, waar ik de boodschappen uitgeladen heb. Bij het tankstation was het trouwens even puzzelen hoe ik in vredesnaam die stomme tankdop open moest krijgen. De auto's die ik tot nu toe heb gehad, hadden een knopje links naast het stuur. Deze alleen niet. Tja. Daar sta je dan bij de pomp, en je hebt geeeeen idee hoe je die klep open moet krijgen. Ik kon echt nergens een knopje vinden. Niet op de sleutel, niet op het dashboard, niet op het stuur, nergens. Voor dit soort situaties heeft men een handleiding. Die heb ik er dus maar eens bij gepakt. In de inhoudsopgave stond uiteraard niks over een tankdop. Het zal ook eens makkelijk zijn... Dus netjes het hele boekje doorgebladerd. Uiteindelijk stond helemaal achterin een stukje over het tankgebeuren. Bleek het knopje voor de tankdop in de deur aan de bestuurderskant te zitten, op een werkelijkwaar onmogelijke plek. Hoe dan ook, ik had eindelijk de tankdop open gekregen en kon eindelijk de tank weer 'volgooien' (nog geen 10 L na een rit van bij elkaar 2,5 uur). Zuinige patserbak dus!

Vandaag doe ik het maar eens een keer iets rustiger aan. Al denk ik wel dat ik nog een klein stukje ga sjouwen vanmiddag, als de temperatuur ietsje hoger ligt. Hier vlakbij is namelijk nog een wandelpad die ik nog even nader moet inspecteren ;)

Tot de volgende blog!