Rodeo en Thunder Bay

Een paar dagen verder en weer veel ervaringen rijker! Deze keer geen weggespoelde of omgewaaide tenten, geen tornado's of mega onweersbuien.

Donderdag zijn we via de garage waar de olie van onze auto vervangen werd, doorgereden naar Morris, een plaatsje net iets ten zuiden van Winnipeg. Hier was 21-24 juli de Manitoba Stampede, een grote rodeo met allerlei poespas er omheen. Op internet hadden we een campground gevonden, en een uur en een bak koffie met donuts bij Tim Hortons later, hadden we de campground eindelijk ook in real life gevonden. Laten we zeggen dat de routebeschrijving nogal vaag was, en geen coördinaten of adres aangaf maar een omschrijving waarbij de naam van de weg niet klopte. Super handig! Anyway, de campground was vreselijk rustig (3 anderen op in totaal zo'n 30 plaatsen). Had vast iets te maken met de vindbaarheid. We hebben onze tent neergegooid (want je werd echt opgegeten door de muggen) en zijn gauw weer in de auto gesprongen. We reden naar het rodeo terrein en zijn daar wat rond gaan sjouwen. Het evenement om de rodeo heen bleek erg tegen te vallen. Er was een kermis, en er stonden wat kraampjes, maar uiteindelijk waren bijna al die kraampjes alleen voor het vreetfestijn en niet voor western tuig en dat soort grappen, zoals we gehoopt hadden. Er zouden 's middags nog wat demo's gegeven worden in de kleinere arena's. Dat bleek een enorme tegenvaller, want de ene werd niet uitgevoerd en de ander bleek niet veel aan. Dus hebben we de tijd gedood met heen en weer sjouwen, bij de grote arena kijken naar de voorbereidingen, en nog meer heen en weer sjokken. 's Avonds om 7 uur begon de rodeo. Het begon gelijk al goed met bronc riding waarbij de eerste bronc een koprol voorover maakte, met rider en al, waarbij de rider er echter wél in slaagde te blijven zitten en zijn rit af te maken! Zul je net zien dat we de camera toen in de auto hadden laten liggen. De verdere onderdelen waren ook echt weer spectaculair, al was er maar 1 bull voor de bull riding. Dat veel dan weer een beetje tegen.

De volgende dag zijn we eerst op zoek gegaan naar een wasserette. We hadden inmiddels een aardige stapel was en die moest maar eens weggewerkt worden. Bij het touren door Morris kwamen we een traditionele wasserette tegen. Alleen koud water, maar dat is niet zo'n probleem. Is toch meer voor de vorm dan dat het echt brandschoon wordt. Dat komt straks in Nederland wel weer.
Nadat we het wasje gedraaid hadden, zijn we weer langs Timmies gereden voor de dagelijkse caffeïne behoefte van Wilco. En voor mij een donut :)
Daarna was het weer tijd om naar de rodeo te gaan. Er zouden die middag allerlei races gehouden worden, en 's avonds volgde dan weer hetzelfde programma als de avond ervoor. De races bevatten chuck wagon races, thoroughbred, pony chariot, en Ben Hur races. Echt super vet, het ging echt bizar hard! De Ben Hur race was echt fantastisch. De menners waren gekleed als Romein, en ze reden in een strijdwagen waar 4 paarden naast elkaar waren ingespannen. Gelukkig geen ongelukken gebeurd, want dat gaat wel makkelijk bij zulke activiteiten. Deze keer hadden we wel een camera mee, met telelens waar we nu dus zo'n 1500 foto's van hebben die we nog moeten uitzoeken.
(Grr, Wilco heeft ons favoriete liedje weer opgezet waar ik laatst een keer over geschreven had. Powerful, man!)
's Avonds hadden we weer hetzelfde programma als de dag ervoor. Alleen was de tribune nu bijna helemaal gevuld, met een super enthousiast publiek! Fantastisch hoe ze allemaal meeleven met wat er in de arena gebeurd. De oh's en ah's en oeh's vliegen je om de oren, geniaal. En er waren deze keer een stuk of 5 bulls, dus dat is ook weer goedgemaakt! Nadat we nog even naar het live bandje hadden geluisterd was het weer tijd om de muggen op te zoeken.

Gisteren hebben we Morris verlaten. Helaas was het druilerig weer, dus het plan om te gaan kanovaren viel letterlijk in het water, met name omdat er een flinke onweersbui op komst was die op de radar nog steeds groeide. Toen we de grens naar Ontario overgestoken hadden, hebben we nog 1 keer de radar gecheckt voor de buien. Helaas was er geen verbetering te zien, dus we besloten het kanoën maar een andere keer te gaan doen. We konden dan nu beter wat verder doorrijden, dus dat hebben we gedaan. We kozen voor Thunder Bay, aan Lake Superior. Nog 5 uur rijden, maar dat is in Northern Ontario absoluut geen straf! Je rijd door een grote wildernis, bos afgewisseld met mooie meren en rivieren/stroompjes. Overal staan borden langs de weg die vermelden dat er nogal eens een eland over kan steken. Ook de beren zijn hier niet onbekend. Helaas voor ons hebben we niet van dat soort wild gezien, wel 2 enorme herten die ergens rustig stonden te grazen. En een muis die een engeltje op zijn schouder had toen hij onder onze rijdende auto door croste.
In Thunder Bay reden we naar het water, om eens te zien wat daar te beleven was. Helaas is het plaatsje niet zo commercieel ingericht als we dachten. Langs het water is maar een heel kort stukje waar het er leuk genoeg uit ziet om een stukje te gaan lopen. En op dat stukje was er een of ander Festival of India ofzo. Inclusief verf. Heel geinig, al die gekleurde mensen :P
Nadat we uit eten waren gegaan voor ons 5jarig jubileum, zijn we weer naar het water gereden. Het festival was afgelopen en de rust was teruggekeerd. We zijn langs een opening naar het water gelopen, waar je op van die grote keien terechtkwam die je aan de zeedijk ook hebt. Daar nog een stukje over gestruikeld. Het uitzicht over de baai was echt genieten, bijna donker met grote schaduwen van de rotspartijen aan de overkant. Wilco stommelde nog een stukje verder, terwijl ik van het uitzicht stond te genieten. Toen hij weer terugkwam, had hij een klein bosje bloemen voor me geplukt, ter ere van ons jubileum. Veldbloemen, maar wel met echte wilde orchideeën! Die staan hier echt enorm veel, en ze ruiken zo vreselijk lekker!
Na het bosje bloemen verkondigde hij dat hij nog iets had voor ons jubileum. Vervolgens ging hij op 1 knie zitten en vroeg hij mij ten huwelijk!!! Ik heb natuurlijk ja gezegd, voor de flauwe mensen onder ons ;)
Nee, we hebben nog geen datum, dat komt allemaal nog wel. Eerst nog maar eens van ons laatste weekje hier in het Canadese land genieten!