Familie!

En we zijn alweer aan het eind van het weekend! De eerste week van de roadtrip is alweer om. Donderdag vertrokken we dus vanuit de inn. Helaas was de rit die dag een heel stuk minder interessant. We hebben wel veel lol gehad met onze fantatische muziek (mp4 volgegooid met zowel goede muziek als de grootste onzin). En als je op zoek bent naar een supermarkt, je om 3 pm nog niet geluncht hebt en je langs een restaurant genaamd Wafflehouse komt, dan zit er natuurlijk maar 1 ding op: wafels halen! Dus ik naar binnen terwijl Wilco buiten in de auto (met airco!) bleef wachten. Binnen bestelde ik 2 wafels. De kerel achter de bar trok letterlijk een wenkbrauw op toen ik bevestigde dat dit alles was wat ik wilde bestellen. Niet bepaald de meest sociale figuur die ik ken. Maar goed, hij zette de meiden die daar rondliepen aan het werk en dus had ik een paar minuutjes later 2 bakjes met gloedhete wafels in een tasje. En geen wafels à la formaat wat je in de supermarkt haalt, maar een formaatje kleine koekenpan of klein bord. Geleverd met syrup, uiteraard. Terug in de heerlijk koele auto hebben we de wafels opgegeten. Mierzoet! Echt een gevalletje moet-je-eens-geprobeerd-hebben-maar-dat-was-het-dan-ook. Geef mij maar verse Luikse wafels, veel lekkerder!

Toen we eindelijk in de buurt van de Smoky Mountains kwamen, moesten we eerst door een plaats genaamd Sevierville. (Leuk feitje, de tomtom leest de plaatsnamen hier in het Nederlands op. Knoxville wordt dus ook voorgelezen zoals je het schrijft. Net als Lost Sea trouwens, geweldig!)
Sevierville dus. Men, waar we nu weer waren beland! We hebben door de hele plaats in de file gestaan. Niet overdreven. Echt net alsof we in Las Vegas rondreden, maar dan een landelijke versie. Echt geschift, ik kan er nog niet over uit zoals jullie kunnen lezen! Een commerciële bende is de beste omschrijving. Overal bilboards en ledverlichting met schreeuwende teksten, de ene nog overdrevener dan de ander. En toeristische bezienswaardigheden zoals je ze alleen in Disneyland ziet. Een beetje zoals die ene straat bij de Niagara Falls, waar ik eerder al over schreef. Een kingkong bovenop een gebouw, een miniatuur Titanic tegen een ijsberg, een hotel wat ondersteboven gebouwd is, en nog meer van dat soort grappen. Wat een rust toen we Sevierville eindelijk uit waren gereden!
In de Smoky Mountains reden we eerst naar een camping die ons door Schloesser was aangeraden, Cades Cove. Al bij het begin van de weg stond er een bord dat deze vol was, dus we zijn direct omgedraaid en naar ons alternatief gereden, genaamd Abram's Creek. Een hele kleine campground met slechts 16 plaatsen. Daar aangekomen waren er maar 2 plaatsen bezet. Heerlijk rustig! We hebben een mooi plekje uitgezocht langs de creek. In een razend tempo hebben we de tent opgezet, want er was een onweersbui op komst. De tarp hebben we ook gelijk maar geïnstalleerd, want die zouden we dus nodig gaan hebben. Zodra we de brander klaar hadden gezet, begon de onweersbui. Wilco vindt het prachtig dat ik dit erop zet, maar ik sneakte er gelijk bij de eerste klap al tussenuit en ben in de auto gaan zitten. Je moet weten dat het inmiddels al behoorlijk hard regende en de wind was ook niet bepaald geinig meer. Naast water viel er ook een aantal takken uit de bomen. Dus naast het onweer vond ik het ook wat betreft vallende takken wel zo prettig om iets stevigers boven mijn hoofd te hebben dan een tarp. Wilco had inmiddels de GoPro al ergens opgeduikeld en bleef heen en weer stuiteren tussen auto en tarp. En making fun of me omdat ik in de auto zat :P
Uiteindelijk is de onweer gestopt, maar het bleef nog wel regenen. Ik heb mijn jas gepakt en ben maar weer de auto uitgegaan. Onder de tarp hebben we wat te eten klaargemaakt. Uiteindelijk was de regen gestopt, al voelde je daar onder de bomen helemaal niks van. Zodra het donker was zijn we de tent in gekropen, nadat we eerst alles weer goed hadden opgeborgen i.v.m. beren die ook hier overactief zijn.

Na een nacht waarin we beide heerlijk geslapen hebben (pas na achten wakker, wat laat is als je kijkt dat we de rest van de week rond half 7 of 7 uur al wakker waren). Het nadruppen van de bomen was zelfs in de ochtend nog niet helemaal opgehouden, maar al wel een heel stuk verminderd. Helaas konden we dus de tent niet droog opbergen, maar dat was geen al te groot probleem. Terwijl we het park uitreden moesten we verschillende grote takken op de weg ontwijken. Ook waren er meerdere bomen weggezaagd die op de weg waren gevallen.
Op een gegeven moment lag er ergens iets op de weg. Het bleek een hond te zijn die het warme asfalt had uitgekozen als zijn ultieme bed. Nadat de hond aan de kant gegaan was, verscheen er ineens een ree voor de auto.
Later reden we volgens de tomtom langs een brede rivier. Alleen was er maar een heel zielig stroompje van over. Als je niet beter weet, zou je denken dat het gewoon een schattig beekje was die door de vallei kabbelde. Het beekje mondde uit in een meer. Nou ja, een grote vlakte met nauwelijks water.

Aan het eind van de middag (nadat we nog een uitgebreide tussenstop hadden gemaakt bij een westernstore) kwamen we dan eindelijk in Zebulon, Georgia aan, bij de familie Schloesser! We zetten de auto voor het hek en toeterden een keer toen er nog niemand verscheen. Vervolgens ben ik door het hek geklommen, waarna de voordeur openging en er 3 honden als een malle naar me toe kwamen crossen, gevolgd door Hélène. Een van de honden bleek nogal waaks, wat me een mooie kras in mijn knieholte opleverde. Tja, had ik maar niet het hek over moeten klimmen! Nadat de honden getemd waren werd het hek open gedaan en kon ook Wilco met de auto het terrein op rijden.
We werden warm onthaald door de familie. Zo leuk om eindelijk eens hier rond te lopen! Sterker nog, wij zijn de eersten van de Nederlandse familie die hier over de vloer komt.

Gisteren zijn we gezellig met de family mee naar de kerk (synagoge) geweest. Super geniaal, echt lekker Amerikaans. Gary ging niet mee, die moest werken. En drie keer raden waar hij naartoe ging: Amsterdam!
(Vandaag kreeg Hélène van hem te horen dat hij speciaal voor mij hagelslag meeneemt! :D )
Na de kerk zijn we naar een hamburgerrestaurant geweest waar je je eigen hamburger kunt samenstellen. Terwijl we lekker op onze hamburgers zaten te knabbelen, begon het buiten flink te onweren en te regenen. De bliksem sloeg in op een elektriciteitspaal niet ver van de straat voor het restaurant, waarna in het restaurant de elektriciteit eruit vloog.
Nadat we na de lunch Rachel weer bij de kerk hadden opgevist, zijn we naar een enorme outdoorzaak gereden, Bass Pro shop. Echt een enorm grote zaak met allerlei outdoorspul. Zo gaaf! Muurschilderingen op alle muren, met allerhande elementen ertegenaan geplakt waardoor het er als 3D uitzag. En er lag heel leuk spul, zo leuk dat het maar goed is dat zowel ik als Wilco niet zoveel mee terug naar Nederland kunnen nemen.
Na Bass Pro zijn we nog naar Horse Town gereden, een westernstore. Daar hebben we ook nog lekker rondgekeken (Wilco alleen een petje).
Op de terugweg naar huis belandden we voor de verandering weer in een onweersbui. Ergens in het bos sloeg de bliksem vlak voor ons in. Brrr.. (en tot groot vermaak van Wilco).

Vandaag hadden we een hike gepland. We zijn naar een nationaal park gereden hier vlakbij (half uurtje ofzo rijden) en zijn daar een mooie trail gaan lopen, langs de rivier. Het water stond vrij laag; op sommige stukken had je een heel stuk extra strand langs de waterkant. Op de trail waren heel veel mini-padjes te vinden. Op een gegeven moment liep de trail vrij steil omhoog. Jesse en Wilco liepen voorop, en vonden op een gegeven moment een reekalfje vrij dicht langs het pad. Helaas was deze al verdwenen voor ik hem kon zien (lag voor mij achter een heuvel). De trail eindigde op de toegansweg naar het park, dus we zijn maar via de weg teruggelopen. En het was warm, echt bizar. De temperatuur hier ligt achterin de 30, met een humidity om van te huilen. Tegen de tijd dat we terug waren bij de auto kon je onze kleren uitwringen en waren we hoognodig toe aan een duik in de rivier. Wat we dus ook maar gedaan hebben nadat we eerst onze reserves weer wat aangevuld hadden. Het water was lekker warm, zo warm dat je er niet eerst aan hoefde te wennen om gelijk ver het water in te gaan. Wel was het niet het allerschoonste water, dus een slokje nemen was niet echt een slim idee.
Het was super gezellig, en we blijven hier zeker nog wel een paar dagen.

Morgen komt Gary weer terug, dus we kunnen dan ook nog wat tijd met hem doorbrengen.
Zo, en nu is mijn concentratie echt weg en zijn jullie weer bij. Ciao!!