Algonquin Park en de rodeo
27 Juni 2016 | Canada, Algonquin Park
Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover. Ik zou met Loes een weekendje weg gaan. Bestemming op zaterdag was Algonquin park, waar we na een kanotocht ook zouden overnachten op een camping, en op zondag zouden we naar de Lindsay Rodeo gaan.
Zaterdag erg vroeg uit bed (6 uur) en op pad naar Loes. Om half 8 stond ik bij haar voor de deur. Nadat ook haar spullen in de auto waren geladen, konden we op weg. Volgens Google hadden we een rit van 4 uur te gaan. We hadden er prachtig weer bij, het zou het hele weekend weer 30 graden worden. Uiteindelijk waren we een uur later dan afgesproken in Algonquin, bij Opeongo Store aan Lake Opeongo. Hier hadden we een kanotocht geboekt, namelijk de Hailstorm Creek. Deze begon aan de andere kant van het meer. Ze brachten je er met een watertaxi heen. Dat is gewoon een bootje waar je de kano bovenop kunt binden. Een zwemvest is bij de wet verplicht als je op het water bent, dus die hebben we maar braaf aangetrokken. Verder kregen we als noodpakket een emmertje mee met daarin een touw van 10 meter lang, een fluitje, en het emmertje kon je gebruiken om te hozen moest dat nodig zijn. Na een tocht van 20-25 minuten met de watertaxi konden we aan onze tocht beginnen. We hebben de self-guided tour geboekt, omdat volgens de website deze route heel makkelijk te navigeren is. Het is namelijk gewoon het volgen van de creek, zonder gekke afslagen ed. Er stond stiekem best wat wind, en we hadden de heenweg tegenwind. Af en toe flink peddelen dus! Al gauw kwamen we het eerste obstakel tegen: een enorme beverdam. Hierin was 1 plekje waar we de dam over konden steken, al ging dat nog onder luid gekras van de takken en bomen onder de kano. Hier hebben we ook een bever gezien! Er bleken heel veel bevers in het gebied te zitten, het stikt er echt van de beverburchten. Het water stond ook vol met waterlelies. De creek zelf slingerde zich daar mooi tussendoor. Over het algemeen was het ook slim om je aan dat geslinger te houden, want tussen de lelies was het soms gewoon moeras en dat vaart een beetje lastig ;)
Op een gegeven moment kwamen we een bocht door en ik zag iets bruins achter een beverburcht. Dat bleek een eland te zijn! Het enorme beest stond rustig in het water te eten. Zodra hij ons in de gaten kreeg, tilde hij zijn enorme kop op om ons eens rustig te bekijken. Na nog een paar happen stapte hij rustig het water uit en het bos weer in. Pas nadat we de plek gepasseerd waren, durfden we weer hardop te praten. Zo gaaf! Vooral gezien het hete weer was de kans dat we een eland zouden zien, niet erg groot.
Verderop op de route waren er regelmatig stukken dat de wind compleet wegviel. Zo gaaf, het water was echt spiegelglad. Dat waren geniet-momentjes om even lekker te dobberen en te luisteren naar .. niks. Af en toe wat vogels of brulkikkers, maar over het algemeen was het er echt doodstil. Zalig!
Nadat we 2 uur verder waren, zijn we weer omgedraaid en op ons dooie gemakje terug gepeddeld naar het beginpunt, waar de watertaxi ons weer op zou komen halen. Onderweg nog een schilpadje gezien, en een common loon. De laatste is een vogel die onder de Canadezen zeer geliefd is. Hij is afgebeeld op munten en maakt een geluid dat klinkt als een huilende wolf.
Nadat we met de watertaxi waren opgehaald, hebben we nog even in het winkeltje rondgesnuffeld. Naast campingspul hadden ze daar ook de nodige souvenirs. Er zat heel leuk spul tussen! Deze keer maar geen souvenirtje meegenomen, anders is de koffer straks te klein ;)
Er waren bijvoorbeeld koffiemokken met teksten als: 'I Moose have a coffee!'
We gingen maar eens op weg naar onze camping, want inmiddels was het alweer half 7. Na een ritje van een minuut of 20 hadden we onze camping gevonden. Nou ja, camping, verzameling plekken waar je betaald je tentje mag opzetten :P We moesten ons eerst melden bij een camp office 2 km verderop, waar we de permit voor onze auto kregen. Ook kregen we een blaadje waarop stond hoe we moesten voorkomen dat we beren zouden aantrekken. Er waren namelijk de laatste tijd vrij veel beren gesignaleerd. Voor ons stond er niks nieuws het blaadje, alleen een herhaling van wat we al wisten: geen etenswaar of ook maar iets buiten laten. Ervoor zorgen dat álles in de auto/tent opgeborgen wordt, ook de bbq. Terug bij onze camping bleken er lekker weinig mensen te zijn.
Bij het reserveren via internet kon ik precies uitkiezen welke plek ik wilde hebben. Elke plek was voorzien van 2 foto's, en informatie als schaduw, helling, ondergrond, afmeting, locatie van de firepit, etc. Ik had natuurlijk een lekker grote plek uitgezocht, die van ons mat zo'n 15 bij 15 meter. Komen wij aan met ons mini tentje :P
Het was wel een hele leuke plek. Naast de firepit stond er ook een flinke picknicktafel, waardoor de door ons meegenomen vouwstoelen overbodig waren. Ik had een wegwerp bbq van huis meegenomen, en een zak chicken wings. Terwijl de wegwerp bbq in de hens stond (in de firepit uiteraard) hebben wij ons tentje opgezet.
De camping bestond uit ongeveer 3 rijen met plekken. Het lag aan een klein meer, Coon Lake. Heel verrassend heette onze camping dus ook Coon Lake. Wij hadden de luxe van stromend water (1 kraan die zo lek was als een mandje) en voor de persoonlijke dingen waren er luxe dixies. Heerlijk, haha (niet dus). Lekker basic allemaal, maar o zo fijn! Het enige minder fijne was het enorme aantal muggen. Ondanks de temperatuur hebben we onszelf al snel voorzien van een lange broek, sokken, een vest en pet. Helaas vonden de beesten het ook prima om gewoon door je sokken heen te steken. Muggenspray hebben we uiteraard goed gebruikt, maar als het er zoveel zijn is het net iets als het leegscheppen van een oceaan met een plastic bekertje.
Onder/tijdens het eten kregen we nog een mooie zonsondergang te zien (niet spectaculair, maar zeker wel foto-waardig). Mede mogelijk gemaakt door een spiegelglad Coon Lake, waardoor we de ultieme weerspiegeling van de lucht in het water hadden! Te bewonderen in de foto's, al moet je je bedenken dat het dan nooit zo mooi uitkomt als in het echt.
Na een bloedhete nacht, waarin ook de Loon zich 3x heeft horen, waren we al bijtijds wakker. Om een uur of 8 werd het zo heet in de tent (stond in de schaduw!) dat we er maar uitgegaan zijn. Nadat we ons hadden aangekleed zijn we eerst nog even naar het kleine strandje op de camping gelopen (20 meter ofzo breed?). Hier waren een heleboel sporen te zien, waaronder verse sporen van een wolf en een eland. We wisten niet eens dat er wolven in Algonquin zaten, maar met deze sporen was dat niet te ontkennen (ja, we hebben alles gecheckt ;) ).
Na het ontbijt hebben we de boel weer ingepakt en zijn we op weg gegaan richting de Lindsay Rodeo.
Op de Highway 60, die door Algonquin loopt, is het een gegeven dat als er auto's langs de weg in de berm staan geparkeerd, er hoogstwaarschijnlijk iets te zien is. Na een minuut of 20 was dit ook bij ons het geval, dus ik heb de auto gelijk achter de rest in de berm gezet. Er bleek direct langs de weg een enorme eland te staan, een mannelijk exemplaar dit keer (in de kano was een vrouwtje). Het beest stond heel rustig te grazen en liet ons als toeristen een flinke lading foto's nemen. Ideaal! Nadat we van voldoende beeldmateriaal waren voorzien, zijn we weer doorgereden (er kwam een kneus voorbij die de hond uit het raam had hangen. De hond blafte naar de eland, waarna die er vandoor ging).
Na een bijzonder mooie rit die al slingerend door heuvellandschap met heel veel water ging, kwamen we iets na het middaguur in Lindsay aan. Het was nog erg rustig, dus we konden mooi dichtbij de ingang parkeren. Op het terrein stond een tribune, en daarvoor was dan (logischerwijs) de arena waar het hele gebeuren plaats zou vinden. Het was een outdoor locatie, maar de tribune was gelukkig overdekt! Dat was wel iets waar we tegenop zagen, omdat het in de brandende zon echt niet uit te houden was (gevoel van 34 graden in de schaduw!). Helaas had iemand op de provinciale weg naast het terrein een stinkdier aangereden, en de wind stond uiteraard precies verkeerd. Dus we hebben de hele middag in de stank gezeten :P
Links naast de arena waren kralen opgezet voor de kalfjes die gebruikt zouden worden tijdens de rodeo. Rechts naast de arena waren de chutes (startboxen voor de bulls en broncks) met daarachter de kralen waar de bulls en broncks (paarden) in stonden.
Nadat we lunch hadden gehaald zijn we op de tribune gaan zitten. Bijna helemaal bovenaan, want er stond een hoog hek tussen de tribune en de arena. Voor foto's is dat uiteraard niet zo prettig, dus zijn we wat hoger gaan zitten zodat we daar net overheen konden kijken.
We hebben van alles gezien, bronck riding (bareback en met zadel), bull riding, junior bull riding, barrel racing, team roping, break away roping, steer wrestling, en tie down roping. Ik geloof dat ik ze zo allemaal heb.
Uiteraard is ook hier niet alles helemaal goed gegaan. Voornamelijk bij bull riding zijn er vervelende vallen geweest. Ook 1 waarbij de rider vol tegen het hek werd geramd. Gelukkig niks ernstigs gebeurd, maar je schrikt je toch kapot als zoiets gebeurd!
Uiteraard was er ook een rodeoclown. Bijzondere vent. We zijn tot de conclusie gekomen dat het echt een vak apart is. Want naast de commentator is het ook een taak voor de rodeoclown om het publiek bezig te houden. Zo zat hij tijdens de bullriding in een ton in het midden van de arena, zodat hij wel commentaar kon leveren, maar als een bull te dichtbij kwam, kon hij zich in de ton verstoppen waardoor hij zelf niet geraakt zou worden. Dat was enkele keren ook nodig. Sommige bulls vonden het leuk om nadat ze de rider kwijt waren geraakt, de ton vol om te beuken.
Er was 1 stier die in de chute ging liggen. Komt de rodeoclown: "Weet je hoe we zo'n stier noemen? Ground beef!" (ground beef=rundergehakt)
Geweldig, hoe verzin je het :P
Naast de stieren waren er ook enkele broncks die echt geen lieverdjes waren. Er zaten hengsten tussen die echt zo'n enorm groot ego hadden, dat spatte er werkelijkwaar vanaf. Sommigen probeerden ook om de chute uit te klimmen.
Heel gaaf om eens mee te maken. Het was echt heerlijk cultureel, we hebben ervan genoten!
Geniet van de foto's, en tot schrijfs!
Zaterdag erg vroeg uit bed (6 uur) en op pad naar Loes. Om half 8 stond ik bij haar voor de deur. Nadat ook haar spullen in de auto waren geladen, konden we op weg. Volgens Google hadden we een rit van 4 uur te gaan. We hadden er prachtig weer bij, het zou het hele weekend weer 30 graden worden. Uiteindelijk waren we een uur later dan afgesproken in Algonquin, bij Opeongo Store aan Lake Opeongo. Hier hadden we een kanotocht geboekt, namelijk de Hailstorm Creek. Deze begon aan de andere kant van het meer. Ze brachten je er met een watertaxi heen. Dat is gewoon een bootje waar je de kano bovenop kunt binden. Een zwemvest is bij de wet verplicht als je op het water bent, dus die hebben we maar braaf aangetrokken. Verder kregen we als noodpakket een emmertje mee met daarin een touw van 10 meter lang, een fluitje, en het emmertje kon je gebruiken om te hozen moest dat nodig zijn. Na een tocht van 20-25 minuten met de watertaxi konden we aan onze tocht beginnen. We hebben de self-guided tour geboekt, omdat volgens de website deze route heel makkelijk te navigeren is. Het is namelijk gewoon het volgen van de creek, zonder gekke afslagen ed. Er stond stiekem best wat wind, en we hadden de heenweg tegenwind. Af en toe flink peddelen dus! Al gauw kwamen we het eerste obstakel tegen: een enorme beverdam. Hierin was 1 plekje waar we de dam over konden steken, al ging dat nog onder luid gekras van de takken en bomen onder de kano. Hier hebben we ook een bever gezien! Er bleken heel veel bevers in het gebied te zitten, het stikt er echt van de beverburchten. Het water stond ook vol met waterlelies. De creek zelf slingerde zich daar mooi tussendoor. Over het algemeen was het ook slim om je aan dat geslinger te houden, want tussen de lelies was het soms gewoon moeras en dat vaart een beetje lastig ;)
Op een gegeven moment kwamen we een bocht door en ik zag iets bruins achter een beverburcht. Dat bleek een eland te zijn! Het enorme beest stond rustig in het water te eten. Zodra hij ons in de gaten kreeg, tilde hij zijn enorme kop op om ons eens rustig te bekijken. Na nog een paar happen stapte hij rustig het water uit en het bos weer in. Pas nadat we de plek gepasseerd waren, durfden we weer hardop te praten. Zo gaaf! Vooral gezien het hete weer was de kans dat we een eland zouden zien, niet erg groot.
Verderop op de route waren er regelmatig stukken dat de wind compleet wegviel. Zo gaaf, het water was echt spiegelglad. Dat waren geniet-momentjes om even lekker te dobberen en te luisteren naar .. niks. Af en toe wat vogels of brulkikkers, maar over het algemeen was het er echt doodstil. Zalig!
Nadat we 2 uur verder waren, zijn we weer omgedraaid en op ons dooie gemakje terug gepeddeld naar het beginpunt, waar de watertaxi ons weer op zou komen halen. Onderweg nog een schilpadje gezien, en een common loon. De laatste is een vogel die onder de Canadezen zeer geliefd is. Hij is afgebeeld op munten en maakt een geluid dat klinkt als een huilende wolf.
Nadat we met de watertaxi waren opgehaald, hebben we nog even in het winkeltje rondgesnuffeld. Naast campingspul hadden ze daar ook de nodige souvenirs. Er zat heel leuk spul tussen! Deze keer maar geen souvenirtje meegenomen, anders is de koffer straks te klein ;)
Er waren bijvoorbeeld koffiemokken met teksten als: 'I Moose have a coffee!'
We gingen maar eens op weg naar onze camping, want inmiddels was het alweer half 7. Na een ritje van een minuut of 20 hadden we onze camping gevonden. Nou ja, camping, verzameling plekken waar je betaald je tentje mag opzetten :P We moesten ons eerst melden bij een camp office 2 km verderop, waar we de permit voor onze auto kregen. Ook kregen we een blaadje waarop stond hoe we moesten voorkomen dat we beren zouden aantrekken. Er waren namelijk de laatste tijd vrij veel beren gesignaleerd. Voor ons stond er niks nieuws het blaadje, alleen een herhaling van wat we al wisten: geen etenswaar of ook maar iets buiten laten. Ervoor zorgen dat álles in de auto/tent opgeborgen wordt, ook de bbq. Terug bij onze camping bleken er lekker weinig mensen te zijn.
Bij het reserveren via internet kon ik precies uitkiezen welke plek ik wilde hebben. Elke plek was voorzien van 2 foto's, en informatie als schaduw, helling, ondergrond, afmeting, locatie van de firepit, etc. Ik had natuurlijk een lekker grote plek uitgezocht, die van ons mat zo'n 15 bij 15 meter. Komen wij aan met ons mini tentje :P
Het was wel een hele leuke plek. Naast de firepit stond er ook een flinke picknicktafel, waardoor de door ons meegenomen vouwstoelen overbodig waren. Ik had een wegwerp bbq van huis meegenomen, en een zak chicken wings. Terwijl de wegwerp bbq in de hens stond (in de firepit uiteraard) hebben wij ons tentje opgezet.
De camping bestond uit ongeveer 3 rijen met plekken. Het lag aan een klein meer, Coon Lake. Heel verrassend heette onze camping dus ook Coon Lake. Wij hadden de luxe van stromend water (1 kraan die zo lek was als een mandje) en voor de persoonlijke dingen waren er luxe dixies. Heerlijk, haha (niet dus). Lekker basic allemaal, maar o zo fijn! Het enige minder fijne was het enorme aantal muggen. Ondanks de temperatuur hebben we onszelf al snel voorzien van een lange broek, sokken, een vest en pet. Helaas vonden de beesten het ook prima om gewoon door je sokken heen te steken. Muggenspray hebben we uiteraard goed gebruikt, maar als het er zoveel zijn is het net iets als het leegscheppen van een oceaan met een plastic bekertje.
Onder/tijdens het eten kregen we nog een mooie zonsondergang te zien (niet spectaculair, maar zeker wel foto-waardig). Mede mogelijk gemaakt door een spiegelglad Coon Lake, waardoor we de ultieme weerspiegeling van de lucht in het water hadden! Te bewonderen in de foto's, al moet je je bedenken dat het dan nooit zo mooi uitkomt als in het echt.
Na een bloedhete nacht, waarin ook de Loon zich 3x heeft horen, waren we al bijtijds wakker. Om een uur of 8 werd het zo heet in de tent (stond in de schaduw!) dat we er maar uitgegaan zijn. Nadat we ons hadden aangekleed zijn we eerst nog even naar het kleine strandje op de camping gelopen (20 meter ofzo breed?). Hier waren een heleboel sporen te zien, waaronder verse sporen van een wolf en een eland. We wisten niet eens dat er wolven in Algonquin zaten, maar met deze sporen was dat niet te ontkennen (ja, we hebben alles gecheckt ;) ).
Na het ontbijt hebben we de boel weer ingepakt en zijn we op weg gegaan richting de Lindsay Rodeo.
Op de Highway 60, die door Algonquin loopt, is het een gegeven dat als er auto's langs de weg in de berm staan geparkeerd, er hoogstwaarschijnlijk iets te zien is. Na een minuut of 20 was dit ook bij ons het geval, dus ik heb de auto gelijk achter de rest in de berm gezet. Er bleek direct langs de weg een enorme eland te staan, een mannelijk exemplaar dit keer (in de kano was een vrouwtje). Het beest stond heel rustig te grazen en liet ons als toeristen een flinke lading foto's nemen. Ideaal! Nadat we van voldoende beeldmateriaal waren voorzien, zijn we weer doorgereden (er kwam een kneus voorbij die de hond uit het raam had hangen. De hond blafte naar de eland, waarna die er vandoor ging).
Na een bijzonder mooie rit die al slingerend door heuvellandschap met heel veel water ging, kwamen we iets na het middaguur in Lindsay aan. Het was nog erg rustig, dus we konden mooi dichtbij de ingang parkeren. Op het terrein stond een tribune, en daarvoor was dan (logischerwijs) de arena waar het hele gebeuren plaats zou vinden. Het was een outdoor locatie, maar de tribune was gelukkig overdekt! Dat was wel iets waar we tegenop zagen, omdat het in de brandende zon echt niet uit te houden was (gevoel van 34 graden in de schaduw!). Helaas had iemand op de provinciale weg naast het terrein een stinkdier aangereden, en de wind stond uiteraard precies verkeerd. Dus we hebben de hele middag in de stank gezeten :P
Links naast de arena waren kralen opgezet voor de kalfjes die gebruikt zouden worden tijdens de rodeo. Rechts naast de arena waren de chutes (startboxen voor de bulls en broncks) met daarachter de kralen waar de bulls en broncks (paarden) in stonden.
Nadat we lunch hadden gehaald zijn we op de tribune gaan zitten. Bijna helemaal bovenaan, want er stond een hoog hek tussen de tribune en de arena. Voor foto's is dat uiteraard niet zo prettig, dus zijn we wat hoger gaan zitten zodat we daar net overheen konden kijken.
We hebben van alles gezien, bronck riding (bareback en met zadel), bull riding, junior bull riding, barrel racing, team roping, break away roping, steer wrestling, en tie down roping. Ik geloof dat ik ze zo allemaal heb.
Uiteraard is ook hier niet alles helemaal goed gegaan. Voornamelijk bij bull riding zijn er vervelende vallen geweest. Ook 1 waarbij de rider vol tegen het hek werd geramd. Gelukkig niks ernstigs gebeurd, maar je schrikt je toch kapot als zoiets gebeurd!
Uiteraard was er ook een rodeoclown. Bijzondere vent. We zijn tot de conclusie gekomen dat het echt een vak apart is. Want naast de commentator is het ook een taak voor de rodeoclown om het publiek bezig te houden. Zo zat hij tijdens de bullriding in een ton in het midden van de arena, zodat hij wel commentaar kon leveren, maar als een bull te dichtbij kwam, kon hij zich in de ton verstoppen waardoor hij zelf niet geraakt zou worden. Dat was enkele keren ook nodig. Sommige bulls vonden het leuk om nadat ze de rider kwijt waren geraakt, de ton vol om te beuken.
Er was 1 stier die in de chute ging liggen. Komt de rodeoclown: "Weet je hoe we zo'n stier noemen? Ground beef!" (ground beef=rundergehakt)
Geweldig, hoe verzin je het :P
Naast de stieren waren er ook enkele broncks die echt geen lieverdjes waren. Er zaten hengsten tussen die echt zo'n enorm groot ego hadden, dat spatte er werkelijkwaar vanaf. Sommigen probeerden ook om de chute uit te klimmen.
Heel gaaf om eens mee te maken. Het was echt heerlijk cultureel, we hebben ervan genoten!
Geniet van de foto's, en tot schrijfs!
-
27 Juni 2016 - 19:28
W:
Mooie job voor jou in zon ton :D -
27 Juni 2016 - 21:33
Ee:
Jaaa, suuper leuk met die Bull dingen :P
Nu zie je t ook es in t echt i.p.v op Heartland, haha!
-
27 Juni 2016 - 21:36
Esther:
Haha, hilarisch weer :p
Leuk weekend! Lijkt me erg leuk om zo'n rodeo e.d. een keer in het echt te zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley