Winterse taferelen

Het beloofde winterweer met ijzel is gisteren ook daadwerkelijk overgetrokken. Woensdagavond en -nacht had het eerst nog gesneeuwd, waarna het al vrij snel in de ochtend begon te ijzelen. Ik zou met de bus naar de uni gaan, nadat ik eerst had gecheckt of ik niet een mail had dat ik niet hoefde te komen. Die mail was er niet, dus ben ik naar de bushalte gelopen waar ik de bus net zag wegrijden. Jippie. Kon ik een kwartier in de ijzel blijven wachten, toekijkend hoe mijn jas langzaamaan voorzien werd van een dunne laag ijs. Koud!
De wegen waren glibberig en glad, wegens de sneeuwsnot die zich gevormd had. Schoonmaakploegen waren druk bezig te boel te schuiven/strooien, maar door de aanhoudende ijzel viel dat niet mee.
Eenmaal op de uni gearriveerd, zag ik een mail in mijn mailbox. Van mijn supervisor. Hij zou thuisblijven, en raadde mij aan dat ook te doen. Te laat, mailde ik naar hem terug. Hij voelde zich wel schuldig dat ik zijn bericht niet eerder heb gekregen. Al met al ben ik na een uur op de uni weer naar huis gegaan. Inmiddels was het wel droog buiten, maar er werd in de middag weer een lading ijzel voorspeld. Omdat ik wel graag weer thuis wil komen, heb ik dus ruim voor het middaguur alweer de bus naar huis gepakt. Onderweg nog even boodschappen gedaan (volgens mijn hospita zijn de supermarkten op witte donderdag gevuld met mensen die denken dat ze uithongeren omdat de winkel op Goede Vrijdag niet open is). Overigens zorgde het feit dat de winkel vandaag gesloten is, er wel voor dat er veel producten voor 50% weg mochten, zoals brood en fruit. Daar dus even gebruik van gemaakt. Voor het diner morgen ga ik een salade maken, en laat nu net de rucola ook in de aanbieding zijn. Dus voor een leuk prijsje wat benodigde dingetjes meegenomen. Het onlogische feit dat 12 flesjes van een halve liter water net zoveel kost als een 1,5 L fles, zorgde ervoor dat ik met een pak van 12 flesjes naar huis ben gesjouwd. Best lastig, met al die ijzel op de stoep.
Zonder kleerscheuren ben ik thuisgekomen. Nadat ik de rest van de werkuren achter mijn bureau heb doorgebracht (ja, voor het tochtende raam waardoor ik nu ook nog eens niks kon zien wegens ijzel, en ik daarom ook het raam niet op een kiertje kon zetten om de boel te laten luchten omdat hij zat vastgevroren) ben ik met de camera nog even snel een klein blokje om gegaan. Nou ja, ik ben de heuvel afgegaan en heb bij de eerste bomen in het park wat foto's gemaakt. Toen begon het zo hard te ijzelen dat ik maar weer terug ben gegaan.

Vandaag zou het gaan dooien. En dat doet het inmiddels ook, maar het heeft wat uurtjes geduurd. Dit gaf mij de gelegenheid om een flink stuk te gaan wandelen, uiteraard voorzien van de camera. Ik ben een trail langs de rand van de stad afgegaan. Halverwege stond een bord dat de rest van de trail was afgesloten. Ja. Dus. Ik erlangs gelopen, want daarachter zou nog niemand zijn geweest en zou ik de mooiste plaatjes kunnen schieten. En blijkbaar was er al iemand overheen gegaan, waar ik uiteindelijk wel blij mee was. Anders had ik nooit het pad kunnen vinden in de sneeuw/ijzel. Inmiddels kwam de zon steeds vaker door en dat merkte je. Je hoorde in het park (zeg gerust bos) steeds afbrekende takken. En dat waren geen zielige takjes, dat waren halve bomen. En flinke brokken ijs, die door de zon langzaam van de boom smolten. Je zou die maar op je hoofd krijgen... Gelukkig heb ik behalve wat smeltend ijswater niks op mijn hoofd gekregen.

De bermen zijn inmiddels weer zo goed als groen, maar er glinstert nog steeds een mooi laagje ijs op de takken van de bomen (die zo nu en dan naar beneden komt zeilen en met een klap op de eronder geparkeerde auto terecht komt. Blij dat het mijn auto niet is). Prachtig als de zon erop schijnt! Dit was overigens niet goed vast te leggen op de gevoelige plaat, ik heb het nog geprobeerd.
Bijgevoegd zoals gewoonlijk weer wat fotootjes.

Ook is de hond gisteren behoorlijk ziek geworden. Over de hele dag had ze al een paar keer overgegeven (ook naast me terwijl ik zat te lunchen. Wat ik nog op mijn bord had, heb ik maar weggegooid, haha!). Aan het eind van de middag kwam mijn hospita thuis van haar werk en heeft met haar een bezoekje gebracht aan de dierenarts. Het bleek te gaan om een verstopping. Joh.. De hond, Beulah (ofzo, je zegt Bjoelah) schijnt wel eens stiekem een sok naar binnen te werken. Dit gaat meestal wel goed, maar deze keer dus even niet. Ze kreeg een paar spuiten en mocht weer mee naar huis, met het advies dat ze tot 8 uur na het bezoek niks mocht eten. Ook zou ze gelijk terug moeten komen zodra ze binnen het uur na het bezoek weer zou gaan overgeven. Guess what...
Na het avondeten heeft mijn hospita de hond weer meegenomen naar de dierenarts. Er zou een röntgenfoto worden gemaakt, en als bleek dat er iets zat, zou ze geopereerd gaan worden. Ze gingen om 20 uur weg, en kwamen pas rond half 1 's nachts weer thuis. 's Nachts is mijn hospita om 4 uur nog eens wakker gebeld, waarbij ze te horen heeft gekregen dat de hond weer wakker was geworden uit de narcose. Vanmiddag om 3 uur mocht ze haar weer komen halen.
Nu zijn mijn hospita en haar dochter naar een concert in Hamilton en pas ik op de hond. Het arme beest heeft in een dag tijd 2300,- aan dierenartskosten bezorgd. Leuk he, huisdieren! ;)
Ze ligt hier nu naast me, op mijn kamer. Ze mag niet te veel traplopen, dus heb ik maar een traphekje voor de trap gezet. Straks moet ik haar 3 pillen geven en ook nog een spuit pijnstilling naar binnen zien te krijgen. Ik ben zeer benieuwd. Voor nu slaapt ze heel veel en heel diep. Ze heeft duidelijk nog best pijn en is nog aardig suf. Ze heeft geen kap om, en als het goed is hoeft ze die ook niet. Ik ben benieuwd wanneer ze weer de oude is. Ze ziet er in elk geval een stuk beter uit dan gisteren!

Nog even over het weer dit weekend: zondag krijgen wij hier ook gewoon zon met 14 graden, dus we hebben niks te klagen! Overigens is het goed te doen, al ligt de gevoelstemperatuur nu rond -10 als de zon zich verstopt. Geeft niks, daar kunnen we ons op aanpassen en dat doen we dus ook braaf.

Goed, ik ga de hond voeren (en verplegen) en vervolgens zelf ook nog maar even eten.
Tot de volgende!