Laatste stagedag

Het is zover, de stage is voorbij! Morgen nog de verslagen afronden en dan is ook dit hoofdstuk voorlopig weer klaar.
Zoals ik misschien al wel verteld heb, heeft Filippo mij tijdens de eerste stagedag gevraagd of ik espresso wilde, en na mijn ontkennende antwoord had hij gezegd dat hij mij wel espresso zou leren drinken.
Gisteren na de lunchpauze (lekker buiten in het zonnetje!) liepen we weer naar binnen. De Italianen gaan dan altijd nog een espressootje doen in de ruimte voor Filippo's kantoor. Filippo vroeg aan mij of ik nu nog een espresso wilde proberen, omdat het bijna mijn laatste dag was en ik er nog steeds geen gehad heb. Ach, waarom ook niet, dus ik heb het aanbod aangenomen. Filippo beloofde er gelijk heerlijke Italiaanse chocola bij. Dat maakt het aanbod gelijk een stuk aangenamer! Francesca had een smaak voor mij uitgezocht, geen idee wat het was. Maar ze vond die wel geschikt voor iemand die geen koffie drinkt.
En dat was me toch een partijtje ranzig! Bah, wat een sterk spul :P
Ik heb wel netjes mijn bekertje leeggedronken (shot formaat) dus Wilco, je mag trots op me zijn! Na de koffie snel 2 chocolaatjes genomen, en die waren echt hemels, helemaal na de koffie, haha!

Vandaag was dus alweer mijn allerlaatste dag hier op stage. Een dag die sowieso al anders zou verlopen, omdat er tijdens de lunch een bbq georganiseerd was door CDN. Vanochtend voor de laatste keer naar de uni gefietst op Filippo's fiets. Vorige week was er een meisje uit Italië naar Canada gekomen die de fiets blijkbaar eerder ook al had gehad. Dus zij kreeg de sleutel van mij en daarmee is de fiets nu haar eigendom en niet meer de mijne. Terwijl ik met mijn sleutelbos bezig was, bedacht ik me dat ik ook nog 2 sleutels van de uni aan de bos had hangen, die ik ook nog in moest leveren bij de administratie. Als leuke bijkomstigheid kreeg ik daarvoor mijn borg van 20,- weer terug.
Rond half 12 heb ik mijn koude kantoor verlaten en ben richting Francesca's kantoor gegaan. Daar bleken al andere studenten rond te lopen die ook meegingen naar de bbq. Dresscode was overigens rood, ter ere van Canada Day die morgen (voor jullie dit lezen is het vandaag) is. Uitgedost in in elk geval een rood shirt (Francesca had ook rode shorts gekocht, waarvan ze aan iedereen het verhaal vertelde dat het een kindermaat was en hoe awkward het was toen ze hem kocht) gingen we op weg naar CDN, aan de andere kant van de stad (vanwaar je nog net mijn huis niet kan zien, zo dichtbij is het voor mij). De bbq stond al in de fik en de eerste hamburgers werden al geroosterd. De bijdrage die per persoon gevraagd werd, werd aan het goede doel geschonken. Ook was er tijdens de bbq een 50/50 draw, waarmee de helft van het geld naar het goede doel ging en de andere helft wordt verloot onder degenen die de loten hebben gekocht. Filippo had voor elk van zijn studenten een drietal loten gekocht. Uiteraard viel niemand van ons in de prijzen, maar dat mocht de pret niet drukken ;)
De hamburgers waren heerlijk, echte Angus beef burgers, zoals het hoort! Op een brood(je), die je dan zelf kon bereiden met rode ui, romana sla, tomaat en een flinke klodder tomatenketchup. Vergezeld van een heerlijk koud flesje water was dit de lunch voor vandaag. En ik kan je verzekeren, het smaakte voortreffelijk!
Onder het eten zat er een vrouw naast me, zij was in gesprek met een jongen aan de andere kant van de tafel. Uit hun gesprek ving ik op dat hij Nederlands was, dus ik ben me maar even in het gesprek gaan mengen. Vervolgens ging de vrouw bedenken wie van ons beiden een sterker Canadees accent had, en ze concludeerde dat het van beide net zo sterk was. Hierna vroeg ze aan ons hoe lang we al in Canada waren, waarop de jongen antwoordde dat hij hier al 10 jaar woont. Toen ik vertelde dat ik hier pas sinds maart ben, was ze toch wel even verbaasd dat mijn accent nu al zo Canadees is. Altijd leuk om te horen ;) (maar laat het ze op de middelbare maar niet horen, waar ze zo graag dat Cambridge - Engels in ons wilden stampen! ;) )
Aan het eind van de bbq verzocht de directeur van CDN, Brian, iedereen om te gaan staan. Aan het hek had hij een vlag opgehangen, en hij wilde nu graag het Canadees volkslied gaan zingen, gericht tot de vlag. Ik heb me een rotje gelachen (in stilte) en heb een stukje ervan opgenomen. Ik kon het niet laten, het zag er zo komisch uit!
Na het prachtige gezang (ahum) verscheen er nog een enorme roomtaart wat moest dienen als toetje. Ik heb me maar opgeofferd om een hoekpuntje te nemen, want daar zit de meeste room en laat ik dat nou het lekkerste vinden van dat soort taarten! Hij was uiteraard erg lekker en vergoed heel mooi wat ik aan taarten mis in Nederland ter ere van verjaardagen van vader, vriend, broer en zussen.

Eenmaal terug bij de uni heeft Filippo me wederom overgehaald voor het nemen van een espresso. Ik heb hem wel verteld dat ik die van gisteren echt niet te pruimen vond. Daar wist hij wel wat op, hij zou mij nu een smaak geven die ik vast en zeker lekker zou vinden. Uiteraard weer vergezeld van die overheerlijke Italiaanse chocola! Nou, vooruit dan maar weer. Uiteindelijk proefde ik echt totaal geen verschil tussen het spul van gisteren en vandaag, misschien dat ik die van vandaag zelfs nog viezer vond dan die van gisteren :P
Na de koffie was het tijd om afscheid te nemen van Filippo en de rest, behalve Francesca die mij aan het eind van de middag nog thuis zou brengen. Filippo gaf me een dikke knuffel en stond erop dat ik hem op de hoogte zou houden van alle belangrijke dingen die ik de komende tijd ga ondernemen. Hij heeft mij toegevoegd in zijn telefoon en gaat mij regelmatig spammen met appjes, als ik hem mag geloven. Hem kennende gaat hij zich daar zeker aan houden. Ik denk dat ik hem ook wel ga missen. Ik besef me dondersgoed dat ik het wat betreft stagebegeleider heel wat slechter heb kunnen treffen! Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat het niet beter kan dan Filippo. Het moge duidelijk zijn, ik heb genoten van de periode dat ik onder zijn vleugels was! (Bij de rest van Filippo's Gang, zoals Brian ons vandaag noemde.)
Na een middagje nog ploeteren aan mijn stageverslag was het dan tijd om naar huis te gaan. Francesca zette me thuis af, waarna ze zelf ook nog even de auto uitkwam om mij een stevige knuffel te geven. Ook zij liet mij beloven snel weer wat van me te laten horen zodra ik terug was van de roadtrip. Nadat ze me stiekem nog een knuffel had gegeven, stapte ze weer in en reed ze weg.

Dat was het dan! Morgen dus nog mijn verslagen afmaken en dan is het echt voorbij. Dan ga ik heerlijk genieten van Wilco die zaterdag hier komt, en de gave reis die wij daarna zullen gaan maken. Daarover horen jullie misschien na het weekend meer! (Moeten wij zelf eerst wat meer weten, haha!)