Webster Falls

Vandaag heb ik een auto gehuurd van 9:30 tot 18:00 uur. Kost een vermogen, want ik ben nog geen 25 (die paar maanden, zucht) en dan betaal je gelijk 15,- extra.

Goed, vanochtend was mijn hospita zo lief om mij naar de car rental te brengen. Anders was ik gaan fietsen, maar dit is natuurlijk net zo makkelijk. Bij de balie leek het nogal druk te zijn. Mensen die niet hadden gereserveerd werden geacht rechtsomkeert te maken, omdat er geen enkel voertuig meer beschikbaar was. Ik had een economy class gereserveerd. Reden lijkt me logisch (nog steeds student). Toen ik echter geholpen werd, werd mij gevraagd of ik het erg vond om gratis te upgraden naar een grotere auto. Nah, daar had ik niet al te veel moeite mee. Vooral toen mij aangewezen werd om welk vierwielig-apparaat het dan ging. Nee Elise, geen truck. Maar hij komt al aardig in de buurt! Foto is bijgevoegd. Daar zat ik dan, in mijn uppie in een veel te grote 5-persoons auto (mét toeter bij vergrendeling!). Heel leuk, met allerlei technische snufjes. Lekker uitproberen dus onderweg. Alleen de cruise-control kreeg ik niet voor elkaar. Niet getreurd, ik had namelijk wel navigatie en dat bleek toch wel erg handig. Zo kon ik me iets meer op de omgeving focussen in plaats van steeds in de gaten te moeten houden waar ik precies heen moest.

Al snel kwam ik de eerste Amish-buggies met dito mensen tegen. Lijkt me overigens best fris in zo'n apparaat, want het vroor vanochtend nog -4. En dan zitten ze daar in zo'n buggy, wel een gesloten versie, maar voorin een raam open waar dan de leidsels doorheen bediend worden. Krijg je letterlijk de (koude) wind van voren.
Maar goed. De eerste stop was een tack-store. Paardenspul. Hoe kan het ook anders, hoor ik jullie denken. Nou, deze keer had ik een gegronde reden, namelijk het aanschaffen van een nieuw paar western boots. En aangezien deze in Canada een stuk beter te betalen zijn, mocht ik van mezelf (en een beetje van... Wilco (geen Maggi deze keer)) een nieuw stel aanschaffen hier in Canaweggistan. Het resultaat is wederom te zien in een bijgevoegde foto. Overigens was de tack-store in handen van een Amish familie, in een Amish-town. Heel leuk :) Geen heel behoudend volk, want de beste man had me al zitten mailen van de week, hij beschikt dus over elektriciteit en internet. Dit Amish detail was niet iets wat ik van tevoren wist. Een leuk verrassinkje dus.

De reis werd vervolgd richting Hamilton, naar de Webster Falls. Een tipje van Wilco. Onderweg de door mijn hospita zo gevreesde 401 getrotseerd (snelweg). Valt best mee als je NL gewend bent, haha!
Goed, het was vandaag trouwens stralend mooi weer. Strakblauwe lucht en weinig wind. Wel flink koud met vanochtend dus -4 rond half 10 en bij aankomst in Hamilton om half 12 was het -1. Geeft niks, ik was erop gekleed en zou toch actief bezig zijn. Want het is niet alleen een waterval, maar natuurlijk ook een flinke trail er omheen. Die ik natuurlijk weer op alle mogelijke manieren moest uitbreiden, ook al stonden er overal bordjes dat je niet van het pad af moest gaan. Maar ja, als er zo'n mooi alternatief paadje richting een mooi uitkijkpunt gaat, moet ik dat toch even proberen? Dat heb ik dus een paar keer (oké, vaak) gedaan.
Anyway, de tocht begon bij de Webster Falls. Een mooie grote waterval met een oude stenen brug er overheen met bijbehorend verhaal. Historie dit, renovatie dat, je kent het wel. Na de Webster Falls volgde de Tew's Falls. Een smalle, maar enorm hoge waterval (41 m als ik me niet vergis). Ook hier waren een aantal mooie uitkijkpunten gemaakt.
(Ondertussen was ik aan het speuren naar een soort geul met omgevallen boomstronk waar Wilco 5 jaar geleden een foto heeft gemaakt. Gevonden en bij navraag klopte het precies!)
Na de Tew's Falls ging de trail nog 1,5 km verder naar de Dundas Peak, een soort klif die uitkijkt over Dundas, een voorstad van Hamilton. De terugweg heb ik een iets andere route gepakt, want er liep ook nog een side-trail. Omdat ik van de normale route inmiddels al meer dan genoeg foto's had en het toch wel aardig druk begon te worden op het pad, was de keuze gauw gemaakt. Op de 1,5 km lange side-trail kwam ik pas aan het eind mensen tegen. Tussendoor alleen vogels (voornamelijk robins alias roodborstmerelding). Terug bij de Tew's Falls ben ik nog even bij 'Wilco's boomstam' gaan uitrusten met een Sultana en een fles water. Hierbij had ik uitzicht op een chipmunk, die mij goed in de gaten hield terwijl hij tussen de bladeren heen en weer schoot. Die beesten zijn echt enorm snel, overigens!

Na de pauze weer teruggelopen naar de Webster Falls. Daar de mooie historische brug overgegaan en de Falls vanaf de andere kant gaan bekijken. Helaas was er geen toegang meer mogelijk naar de voet van de waterval. Er was een nieuw hek geplaatst voor de trap naar beneden. En dat hek is goed geplaatst, want je kunt er met geen mogelijkheid langs. Bij nadere inspectie bleken er toch mensen beneden te zijn. Ik ben gaan wachten tot ze weer naar boven klommen, om te zien hoe zij langs dat hek zijn gekomen. Op die manier kwam ik erachter dat je ergens in een hoekje vrij eenvoudig over het hek kon klimmen (als je een beetje lenig bent, dat wel). Dat heb ik dus ook maar geprobeerd, en met succes. Tijdens de afdaling naar beneden begreep ik steeds beter waarom de trap officieel afgesloten is. Het is een trap die bovenaan van metaal is, maar onderaan is de trap uitgehakt in de rotsen. Nu is het zo dat het onderste gedeelte van de trap redelijk scheef staat. Lang leve de reling, zullen we maar zeggen. Van de trap heb ik overigens geen foto meer gemaakt, dus jullie zullen me maar gewoon moeten geloven ;)
Onderaan de waterval heb ik nog wat mooie platen geschoten, met een beetje hulp van de regenboog die zich in de mist onderin vormde. Iets verder stroomafwaarts lag een enorme boomstam over de beek. Ik zag hier mensen overheen gaan en je raad het al, ik ging dat ook maar eens proberen. Ik was zo slim om niet te gaan lopen, maar me half zittend/ half kruipend naar de overkant te begeven. Op deze wijze kon ik vanaf het midden van de beek nog wat mooie plaatjes schieten. Terwijl ik aan het kruipen was, hing de camera langs mijn zij om hem heel te houden. Er zit overigens aan deze camera een soort kap, om de lens te beschermen tegen allerhande dingen, maar ook tegen de zon. Aan het eind van de boomstam hoorde ik 'klak', als het geluid van de kap die ergens tegenaan tikt. Mijn tas, dacht ik. Toen dacht ik, huh? Ik checkte de camera en de kap was verdwenen. Heb ik weer! Ik mompelde nog "Sorry, Wilco!" terwijl ik het ding ging zoeken. Tevergeefs. Hij was natuurlijk in het water terecht gekomen, al was hij pas gevallen op het moment dat ik niet meer boven het water zat. En hij zou dus al lang weggespoeld zijn, gezien de enorme stroming in de beek. Ik heb aan de overkant nog omhoog proberen te klimmen, waarna ik erachter kwam dat die route zou eindigen bij een verticale klim tegen een rotswand op. Vond ik toch niet zo'n goed idee, dus besloot ik maar weer over de boomstam te gaan klauteren. Terug bij de boomstam heb ik nog één keer goed gekeken (ben letterlijk ondersteboven aan de boomstam gaan hangen) toen ik de kap in het water zag liggen! Hij lag vlak langs de kant en werd tegengehouden door een tak. Ik als een malle de boomstam afgeklommen en naar beneden, naar het water. Met een andere tak heb ik de kap uit het water gehengeld. Dus Wilco, hij leeft nog, heeft alleen even een opfrisbeurt gehad ;)
(Mijn hospita vond dat ik nu maar een lot moest gaan kopen voor die loterij waarbij ze 16 miljoen verloten. Vond ik niet zo'n goed plan, omdat ik nu mijn geluk voorlopig al verspeeld heb.)

Na dit avontuur ben ik weer naar boven geklommen, terug naar de auto gegaan, en terug naar Guelph gereden waar ik de auto weer heb ingeleverd. Ik heb het enorm naar mijn zin gehad bij de Falls, dus ik denk dat ik nog een keer ga kijken als de bomen weer groen zijn. De platen zullen dan nog mooier worden! Die houden jullie dus nog van mij tegoed.

Overigens heb ik nog wat nieuwe beesten op mijn spot-lijstje kunnen zetten, namelijk een havik, een woodpecker en een stinkdier (liep bij iemand in de achtertuin :P ).

Tot de volgende blog!